Geschiedenis van humanistische psychologie, theorie en basisprincipes

Door de geschiedenis van de psychologie zijn er veel verklarende modellen van gedrag en menselijke geest naar voren gekomen die, op basis van verschillende ideeën en doeleinden, ons proberen te helpen meer over onszelf te begrijpen. In deze zin is de humanistische filosofie zeer invloedrijk geweest en heeft het aanleiding gegeven tot zijn eigen paradigma in de psychologiewereld.

Als een filosofische stroom benadrukt humanisme het belang van de subjectiviteit van elk individu en hoe belangrijk het is dat elke persoon zijn eigen betekenis van zijn leven bouwt. Dit wordt natuurlijk weerspiegeld in de humanistische psychologie, die we in dit artikel zullen weten.

Proberen te verdiepen in de verschillende benaderingen in de psychologie, de Humanistische psychologie Het is, in postmoderniteit, een van de bloeiende stromingen, en zelfs vandaag is zeer invloedrijk. Vandaag ontdekken we de geschiedenis en fundamentele aspecten.

• Gerelateerd artikel: "Geschiedenis van psychologie: belangrijkste auteurs en theorieën"

Humanistische psychologie: een nieuw paradigma ontdekken

Als u een waarnemer bent, Je hebt misschien gerealiseerd dat mensen een bepaalde neiging hebben om ons leven te bemoeilijken Vraagt ​​u zich af waarom dingen. Ik bedoel niet die "waarom" aseptics die artsen, ingenieurs en programmeurs zich afvragen, maar met die andere versie van de vraag dat wijst naar de totale nutteloosheid van uw mogelijke antwoorden: "Wat suggereert deze foto?"," Waarom ben ik de persoon die ik ben geworden?"," Wat moet ik door de straat lopen?".

Het zijn geen vragen waarvan de antwoorden ons gehaast zullen halen en desalniettemin gebruiken we tijd en moeite om te proberen ze te beantwoorden: een slecht bedrijf vanuit economisch perspectief.

Als we daarom begrijpen dat deze neiging tot de nutteloze een onvolmaaktheid is van onze manier van denken? Het is waarschijnlijk niet.

Deze bijlage voor de transcendente brengt ons tenslotte begeleidend sinds onheuglijke tijden en we zijn sindsdien niet slecht gegaan. In ieder geval misschien wel We moeten begrijpen dat existentiële zoekopdracht een van die kenmerken is die ons als menselijke wezens definiëren. Misschien moeten we, als we de logica beter willen begrijpen waarmee ons denken wordt geleid, de voorstellen van wat we vandaag kennen als humanistische psychologie, een psychologische stroom die niet opgeeft, niet alle aspecten van wat ons mens maakt, opgeeft.

Wat is humanistische psychologie?

De eerste aanwijzingen bij het plaatsen van de humanistische psychologie op de kaart van de psychologische stromingen die we vinden in een van de belangrijkste vlagdragers: Abraham Maslow (De maker van wat nu bekend staat als Maslow's piramide van menselijke behoeften). In zijn boek De creatieve persoonlijkheid, Maslow spreekt over drie wetenschappen of grote categorieën geïsoleerd waaruit de menselijke psyche is bestudeerd. Een van hen is De gedrags- en objectivistische stroom, die begint bij het positivistische paradigma van de wetenschap en dat behandelt objectieve gedragsfenomenen, zonder mentale oorzaken toe te schrijven.

Ten tweede is wat hij "Freudiaanse psychologie" noemt, die de rol van het onderbewustzijn benadrukt om menselijk gedrag en, vooral, psychopathologie te verklaren. Bovendien wordt de humanistische psychologie ook geïnspireerd door de psychoanalytische stroom door het belang van het symbolische in het leven van mensen te overwegen, concepten te genereren die in staat zijn om de manier te vangen waarop mensen hun leven leiden.

Ten slotte spreekt Maslow over de huidige waaraan hij wordt toegewezen: humanistische psychologie. Deze derde stroom heeft echter een bijzonderheid. Humanistische psychologie ontkent de twee eerdere benaderingen niet, maar dekt hen op basis van een andere wetenschapsfilosofie. Behalve het zijn van een reeks methoden om te bestuderen en in te grijpen op de mens, heeft zijn reden om dingen te begrijpen, A Enkele filosofie. In het bijzonder is deze school gebaseerd op twee filosofische bewegingen: fenomenologie en existentialisme.

Fenomenologie? Existentialisme? Wat is dat?

Het is niet eenvoudig om in een paar regels twee concepten te beschrijven waarop zoveel is geschreven. Ten eerste, en vereenvoudig alles een beetje, Het concept van fenomenologie kan worden aangepakt door het idee van uit te leggen gek.In feite de Duitse filosoof Martin Heidegger definieert het als "Dat waarin iets duidelijk kan worden, op zichzelf zichtbaar". Voor fenomenologie waarnemen we dan hoe echt de ultieme realiteit is.

Fenomenologie

Uit fenomenologie wordt het feit dat we nooit in staat zijn om "realiteit" te ervaren (omdat onze zintuigen fungeren als een filter van deze informatie), terwijl het tegenovergestelde optreedt met die subjectieve aspecten waarvan we ons bewust zijn.

Dat wil zeggen, het doet een beroep op de intellectuele en emotionele ervaring Als de legitieme bronnen van kennis, een claim die ook humanistische psychologie omvat. Dit betekent onder andere dat uit dit paradigma het subjectieve niet alleen een subproduct is van het objectieve en gemakkelijk te meten psychologische processen, maar een aspect zo belangrijk als de rest.

Existentialisme

Van zijn kant is existentialisme een filosofische stroom die een weerspiegeling is van het menselijk bestaan ​​zelf. Twee van zijn postulaten Dat de meest invloed op de humanistische psychologie de volgende is:

1. Het menselijk bestaan ​​is reflecterend dankzij bewustzijn. Uit bewustzijn ontstaat de vitale angst om te zoeken naar een betekenis voor het bestaan.
2. Het bestaan ​​van de mens verandert en dynamisch is door zijn aard, dat wil zeggen het ontwikkelt. Door de ontwikkeling van het bestaan, gespecificeerd in zijn beslissing -wordt het bereikt, die authentiek of niet -authentiek kan zijn, afhankelijk van zijn congruentie Met het levensproject van de persoon.

Kortom, zowel fenomenologie als existentialisme benadrukken het bewustzijn en het vermogen van de mens om te allen tijde te beslissen wat te doen, uiteindelijk bewogen door zijn intentionaliteit en niet door zijn biologie of omgeving, waardoor ze vertrekken van de Innatisme en de milieubevestiging. Humanistische psychologie verzamelt deze erfenis en leidt deze naar de studie en interventie bij besluitvorming, het vermogen om een ​​consistent levensproject, menselijk bewustzijn en reflectie uit deze ervaring te creëren, die gedeeltelijk subjectief is.

Bovendien, zoals deze stroom van psychologen, assimileert ideeën zoals Existentiële zoekopdracht, Uw toespraak verwijst meestal naar "Mogelijkheid"Van de mens, dat wil zeggen die stadia van zijn ontwikkeling die het scheiden van de staat waarnaar het streeft. De aard van deze ontwikkeling is niet biologisch, maar veel onuitsprekelijker: het is een vooruitgang van Subjectieve staten waarin de persoon zich constant afvraagt ​​waarom van wat er met hem gebeurt, de betekenis van wat hij leeft en wat hij kan doen om zijn situatie te verbeteren.

Rekening houdend met dat "wat leeft" iets totaal privé is en buiten het bereik van het uiterlijk van andere mensen is, Het is wel verstaan ​​dat deze existentiële zoektocht vanuit een humanistisch perspectief de verantwoordelijkheid is van het onderwerp zelf dat het ervaart en dat de psycholoog een secundaire rol heeft als procesfacilitator. Ingewikkeld, waarheid? Nou, dit is het dier op zoek naar betekenis waarmee humanistische psychologie wordt geconfronteerd.

samenvatten

Humanistische psychologie neemt kenmerken van de existentialisme en de fenomenologie en stelt een studie voor van de mens die het begrijpt als een bewust, opzettelijk wezen, in constante ontwikkeling en wiens mentale representaties en subjectieve toestanden een geldige bron van kennis over zichzelf zijn. Bovendien begrijpt hij dat objectief gedrag wordt veroorzaakt door subjectieve mentale processen, een aspect waarin het radicaal verschilt met gedragsbeheerisme.

Een psycholoog die deze huidige beschrijft, zal hoogstwaarschijnlijk ontkennen dat de gedachte -studie alleen moet beginnen bij materie en experimenten, omdat dit een ononderbroken dosis reductionisme zou betekenen. Aan de andere kant zal het zeker de variabiliteit van menselijke ervaringen en het belang van de sociale context waarin we bewonen benadrukken. Toen de psychologie naderde wat bekend is gemaakt als bekend sociale wetenschappen, we kunnen stellen dat Humanistische psychologie geeft het verband toe tussen Filosofie, morele, wetenschap en technische theorie, en verwerpt de visie van de wetenschap als iets neutraal weg van elke ideologische of politieke positionering.

Een manifest

Humanistische psychologie kan worden opgevat als een onvermijdelijke vrucht van de verandering in mentaliteit die de twintigste eeuw of, meer specifiek, een soort van een soort Psychologie van postmoderniteit. Deel met postmoderne filosofie de ontkenning van een hegemonische toespraak (De materialistische benadering van de moderne wetenschap) die van plan is alle realiteit te verklaren, of, althans, die gebieden van de realiteit waarop het de moeite waard is om experts te vormen.

De erfgename wetenschap van het positivisme van augustus comte, wijzen humanistische psychologen erop, Het is nuttig om de realiteit te beschrijven, maar niet om deze uit te leggen. De mens, in tegenstelling tot wat er gebeurt met wetenschappelijke instrumenten, ervaart de realiteit door betekenis te geven, ficties en manieren te creëren om die te vertellen de feiten volgens een reeks overtuigingen en ideeën, velen van hen nauwelijks uitdrukkelijk en onmogelijk te meten. Daarom, Een discipline die tot doel heeft de manier van denken en experimenteren van de mens te bestuderen, zal de methodologie en de inhoud ervan moeten aanpassen aan deze "significante" dimensie van de mens. Kortom, bestudeer en geef inhoud over de existentiële zoekopdracht die ons kenmerkt.

Verschillende beperkingen van het humanistische model

Van dit "manifest" van de humanistische psychologie De beperkingen ervan worden ook geboren.

Deze psychologen staan ​​voor uitdagingen die veel andere wetenschappers vanaf het begin opgeven: enerzijds de noodzaak om kennis te combineren over de meetbare aspecten van menselijke psychologie met subjectieve fenomenen, en aan de andere kant de moeilijke missie om een ​​solide theoretisch corpus te creëren terwijl Afzweer van de claim van de universaliteit van zijn verklaringen. Dit laatste is belangrijk, omdat onze subjectieve ervaringen worden gekenmerkt door gekoppeld te zijn aan de cultuur die we bewonen, maar ook met veel variabelen die ons uniek maken. Misschien is dat de reden waarom het vandaag praktisch onmogelijk is om over te praten concrete modellen van het functioneren van menselijk denken dat wordt ondersteund door de humanistische psychologie.

Elke auteur van deze huidige presenteert zijn eigen gedifferentieerde inhoud volgens de eigenzinnige van hun denken en de reikwijdte die het behandelt en het is in feite moeilijk om te weten welke psychologen de humanistische psychologie volledig omarmen en welke er slechts gedeeltelijk door worden beïnvloed. Hoewel er auteurs zijn wier ideeën terugkeren in de literatuur van andere psychologen, zoals bij Abraham Maslow en Carl Rogers, De voorstellen van andere auteurs zijn meer "geïsoleerd" of zijn te specifiek om naar andere gebieden te worden geëxtrapoleerd.

De kunst van het compliceren van het leven

Kortom, als de wetenschap zich bezighoudt met het beantwoorden van de vraag "als?", De existentiële zoekopdracht voor humanistische psychologie wordt gevormd door een veelvoud van veel meer gecompliceerde vragen: "omdat?". In bepaalde aspecten niet opgeven is gelijk aan het compliceren van het leven; Deze zoektocht naar betekenis kan in feite een reis zijn zonder terugkeer, maar het perspectief van eeuwig ronddwalen door de mensen van existentiële twijfel lijkt onszelf niet te intimideren.

Soms zullen we soms door zijn denkbeeldige routes marcheren, hoewel dit kan leiden tot meer problemen dan voordelen van een puur economisch en rationeel perspectief, en hoewel het trilema van Agrippa ons nauwlettend in de gaten houdt tijdens deze progressie van vragen en antwoorden. Daarom, hoe discutabel de inhoud ervan ook is vanuit het wetenschappelijke perspectief (en, in sommige gevallen, uit de criteria van elk), Het is goed om te weten over het bestaan ​​van psychologen die de noodzaak hebben opgeroepen om het leven te bemoeilijken als de mensen die van plan zijn te studeren en dienen.

Mensen die zijn toegewezen aan de humanistische psychologie, kunnen de goedkeuring van de goedkeuring van de cognitieve gedragspsychologie of neurologie. Maar natuurlijk kunnen ze er niet van worden beschuldigd van een voordelige situatie te vertrekken.

Bibliografische referenties:

• Boereee, g. (2003). Persoonlijkheidstheorieën van Abraham Maslow. Vertaling: Rafael Gautier.
• Roca Road, J. L. (2013). The Origins of Humanistic Psychology: Transactional Analysis in Psychotherapy and Education. Madrid: CCS.
• Heidegger, m. (1926). Zijn en tijd. [Arcis University School -versie]. Hersteld van http: // spaans.Gratis boeken.NET/EBOEK/SER-Y-EL-TIEM ..
• Maslow, a. H. (1982). De creatieve persoonlijkheid. Barcelona: Kairós.
• Rosal Cortés, r. (1986). Persoonlijke groei (of zelfrealisatie): doel van humanistische psychotherapieën. Jaarboek van psychologie / The UB Journal of Psychology. Nee.: 3. 4.